douter
(v)
(refuser de croire)
|
wantrouwen
(n)
(v)
(refuser de croire)
|
aient douté
aies douté
doute
|
gewantrouwd
wantrouwen
wantrouwt
wantrouwde
wantrouwden
|
douter
(v)
(douter de)
|
wantrouwen
(n)
(v)
(douter de)
|
aient douté
aies douté
doute
|
gewantrouwd
wantrouwen
wantrouwt
wantrouwde
wantrouwden
|
douter
(v)
(refuser de croire)
|
geen geloof hechten aan
(v)
(refuser de croire)
|
douter
(v)
(douter de)
|
onzeker zijn van
(v)
(douter de)
|
douter
(v)
(douter de)
|
geen geloof hechten aan
(v)
(douter de)
|
douter
(v)
(refuser de croire)
|
verdenken
(v)
(refuser de croire)
|
aient douté
aies douté
doute
|
verdacht
verdenkt
verdenken
verdacht
verdachten
|
douter
(v)
(douter de)
|
betwijfelen
(v)
(douter de)
|
aient douté
aies douté
doute
|
betwijfeld
betwijfelt
betwijfelen
betwijfelden
betwijfelde
|
douter
(v)
(refuser de croire)
|
onzeker zijn van
(v)
(refuser de croire)
|
douter
(v)
(refuser de croire)
|
betwijfelen
(v)
(refuser de croire)
|
aient douté
aies douté
doute
|
betwijfeld
betwijfelt
betwijfelen
betwijfelden
betwijfelde
|
douter
(v)
(douter de)
|
verdenken
(v)
(douter de)
|
aient douté
aies douté
doute
|
verdacht
verdenkt
verdenken
verdacht
verdachten
|